Een coming of age voor bejaarden

Twee onbekenden ontmoeten elkaar bij een bankje aan de rand van een bos. Ze raken in gesprek. Eerst beleefd en oppervlakkig, geheel volgens de wetten van de sociale etiquette. Maar naarmate hun gesprek vordert, blijken de twee veel met elkaar te delen. Veel lief. Maar ook veel leed. Verlies. En rouw. Het gesprek wordt steeds intiemer en de twee komen dichter en dichter bij elkaar. Té dicht voor de gemiddelde zondagmiddag, althans dat vindt de vrouw. Ze probeert de man op afstand te houden, maar dan komt ze er ineens achter dat ze hem veel beter lijkt te kennen dan ze ooit had vermoed.

Een coming of age voor bejaarden is ontstaan vanuit zeer persoonlijke redenen. Zowel Maurits van den Berg als Rik van den Bos verloor afgelopen jaar een ouder. Van zeer dichtbij zagen zij hoe het leven totaal anders liep dan gepland. Hoe hun ouders, die samen zorgvuldig een leven opgebouwd hadden, dat levenswerk onder hun ogen genadeloos af zagen brokkelen en ineen zagen storten. “Wij willen een voorstelling maken over dit proces. Het verlies. Het loslaten. Het nog even genieten van alle mooie dingen die je samen heb beleefd, totdat uiteindelijk alles een herinnering wordt.” Een coming of age voor bejaarden is buiten het drama van verlies, vooral ook een ode aan hun ouders en bovendien een loflied op de liefde.