Iemand die slaapt

Iemand die slaapt wordt een muzikale voorstelling waarin BOG. op basis van het boek Een man die slaapt uit 1967 van Georges Perec. BOG. herleest dit kleinood van één van hun grootste inspiratiebronnen om het alledaagse, het tijdloze, het eenzame en het gemeenschap-pelijk van het menselijk bestaan voelbaar te maken.

Voor Iemand die slaapt waagt het schrijvende collectief BOG. zich voor het eerst aan een boek, geschreven vanuit het perspectief van een twintiger in Parijs eind jaren ‘60. Terwijl de wereld op springen staat, neemt hij niet langer deel aan het leven dat hij verwacht wordt te leiden. Perec schreef de hele tekst in de je-vorm waardoor jij als publiek direct wordt aange-sproken. Alsof jij je terugtrekt. Alsof jij het bent die wandelt, kijkt, registreert, niet oordeelt, poogt niet te verlangen, niets zoekt, niets vindt.

‘Je bestaat niet meer: uren, dagen volgen elkaar op, seizoenen gaan voorbij, de tijd verglijdt, je leeft voort, zonder vreugde of droefenis, zonder toekomst of verleden, zomaar, gewoon, vanzelfsprekend, als een druppel aan een kraan, van een fonteintje op een overloop, als zes sokken die in een roze plastic teiltje staan te weken, als een vlieg of als een oester, als een koe, als een slak, als een kind of als een grijsaard, als een rat.’

Piet Menu: “BOG. vangt de werkelijkheid in een vlindernetje van taal. Speels en doordacht tegelijk. Terwijl de wereld brandt en roept trekken zij zich schijnbaar terug om misschien wel hun meest geëngageerde voorstelling te maken.”