Verboden gebied. Vrouw in Niemandsland

Dagelijks vervoert ze gewonde soldaten van de loopgraven naar de hospitalen in het achterland. De onttakeling van alle menselijkheid ervaart ze tot in haar lijf, tot in haar taal. Langzaam maar zeker beseft ze dat haar hele bestaan is veranderd in een niemandsland. ”Verwachten ze echt dat ik hierna weer gewoon ga borduren?”

Op basis van de dagboeken van vrijwilligers schreef Erwin Mortier een meerstemmige monoloog over de ontreddering van het slagveld. Over ouders die hun kinderen offeren in ruil voor wat sociaal prestige, over mannen en vrouwen die als helden vertrekken en terugkeren als levende doden. Elsie de Brauw geeft in de regie van Johan Simons een stem aan vergeten oorlogsvrouwen.