Wrak

Een doortastende vrouw – van laten we zeggen ergens in de dertig – weet als geen ander dat humor en pijn onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In flashbacks belandt ze onder meer in de grijze Opel Record van haar vader op weg naar Marokko; verdwalen gegarandeerd. En nu we het toch over auto’s hebben, wat te denken van die pooierbak van haar eerste vriendje? Via de auto’s, klootzakken en onzekerheden in haar leven zoekt El Akchaoui in Wrak naar zichzelf en naar zelfliede. Ze realiseert zich dat ze eigenlijk nog maar heel kort de regie heeft over haar leven. Pas sinds een jaar of tien waardeert ze zichzelf voor wat ze is en voelt ze zich een strijder. De weg van wrak naar warrior is lang, maar ze komt er wel.

Fadua El Akchaoui: “Mijn leven is een roadtrip; het is elke keer weer een verrassing waar ik uitkom. Ik studeerde economie, werd vervolgens docent maatschappijleer op het mbo en nu sta ik op het toneel. Ik hou van spelen voor publiek. Tijdens de voorstelling lijkt het alsof de tijd even stilstaat, alsof ik in het publiek mijn lotgenoten vind waar ik alles mee kan delen. Dat gevoel is verslavend.”