BEN

“Ik ben Benjamin. Maar mijn vrienden noemen me Ben. In het Turks betekent ‘ben’ ‘ik’. Ik ben Ben. Tenminste, zo ben ik genoemd. Of benoemd. Ik noem ben. Maar of ik Ben ook echt daadwerkelijk bén… Daar ben ik nog niet zo zeker van.”

Voor het eerst maakt BOG., de verzameling schrijvende spelers, een voorstelling waarin één persoon centraal staat. Ben gaat over wie Ben precies is. Wat maakt Ben tot Ben behalve die drie letters? Want Ben mag dan wel Ben worden genoemd maar wie is Ben nog meer? En wie niet?

Ieder mens vertelt zichzelf een verhaal over het eigen ik. Maar wie schrijft dat verhaal en wat is er van waar? In Ben buigt BOG. zich met de speelse, filosofische blik die de groep eigen is over de moeder van alle existentiële vragen: wie ben je? 

BOG. duikt in het zelf en buigt zich over het begrip identiteit. Sommigen trekken zich erin terug, anderen breken er juist uit. Het wordt gebruikt als vaandel om achter te lopen of als stok om mee te slaan. Wie ben je voor jezelf, en wie in de ogen van anderen? En ben je ooit alleen jezelf? BOG. doet een stap naar achter en probeert te zien waar ‘ik’ de ‘ander’ raakt.