Halie

Witch Hunt

NNT en Club Guy & Roni: Eline Arbo
wo 6 apr 20:00 - 22:00
Een archeologe op zoek naar een moordgeschiedenis
  • 6 apr
    20:00 - 22:00
    TR25 Schouwburg, Rotterdam
    Grote zaal

De jonge archeologe Esther keert terug in haar geboortedorp om onderzoek te doen naar een mysterieus graf. Er zijn botten gevonden van vijf vrouwen die duiden op een veel groter verhaal. Wat volgt is een beeldende, magische en intuïtieve zoektocht naar de kracht en kennis van een groep vrouwen van vroeger en naar de vraag waarom die kennis en kracht verloren zijn gegaan. Zo ontspint zich een verhaal waarin we zien dat de band tussen vrouwen en de kennis die ze bij zich dragen sterker kan zijn dan de dood.

Het idee voor de voorstelling begon met een wiegeliedje dat regisseur Eline Arbo zich herinnerde uit haar kindertijd. Uti vår hage (In onze tuinen) lijkt een onschuldige opsomming van planten en kruiden. Veel later kwam ze erachter dat het een recept is voor een drankje om een abortus mee op te wekken. Het naïeve kinderliedje bleek een vorm van mondelinge overlevering, waarmee vrouwen kennis bewaarden, doorgaven en tegelijkertijd verborgen hielden. Hidden in plain sight.

Het liedje werd de rode draad in een existentiële voorstelling waarin een jonge vrouw op zoek gaat naar haar geboortegrond, haar moeder en naar haar geschiedenis. Maar vooral naar iets waarvan ze het bestaan vermoed, maar wat ze niet onder woorden kan brengen. Een onmogelijke zoektocht, omdat je nooit kunt weten wat je niet weet.

Voor Arbo is deze thematiek verbonden met de vraag die haar al langer bezig houdt: hoe is deze samenleving geworden zoals ze is? Zelf zegt ze daarover: “Ik zou willen dat we kritisch naar onze samenleving gaan kijken, naar de cultuur en de systemen die we als vanzelfsprekend zien. We vinden het heel normaal om te leven zoals we nu doen, maar hoe is het zo gekomen? Wat is er gebeurd in de geschiedenis waardoor we nu op deze manier leven? En wat is daarbij verloren gegaan?”

Hoewel de voorstelling daarmee raakt aan de heksenjachten die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden in de late middeleeuwen, is Witch Hunt geen historische reconstructie. De heksenjacht is een metafoor voor de vernietiging van belangrijke kennis, van wortels die ons verbinden met het verleden.

Net zo belangrijk voor Arbo was om een voorstelling maken vanuit de vrouwelijke blik, waarin haar verhaal en haar geschiedenis centraal zouden staan. Want als we verloren kennis opnieuw willen terugvinden, dan moeten we ook die stemmen waarin die kennis verborgen zou kunnen liggen meer aan het woord moeten laten.

Arbo: “Esther beseft hoe de gebeurtenissen verbonden zijn met haar persoonlijke verhaal en dat ze moet proberen het verleden te begrijpen om dingen los te kunnen laten. Dat geldt ook voor het collectieve trauma van de heksenvervolging; we moeten het verleden proberen te begrijpen en inzien hoe bepaalde systemen zijn ontstaan en nog steeds doorwerken in onze maatschappij. Misschien leren we er wat van.”

Language no problem
Engelstalige en Arabische boventiteling/English and Arabic subtitling

The young archaeologist Esther returns to her home village to carry out an investigation into a mysterious grave. The bones of five women have been found, which hint at a much larger story. What follows is an evocative, magical and intuitive quest for the potency and knowledge of a group of women from the past along with the question as to why this knowledge and potency have been lost. A story unfolds in which we see that the bond between women and the knowledge that they themselves bear can prove stronger than death.

The idea for the show started with a lullaby that director Eline Arbo remembered from her childhood. Uti vår hage (In our gardens) appears to be an innocent enough summation of plants and herbs. It was not until much later that she found out that it was a recipe for a drink to induce an abortion. The naive children's song turned out to be a form of oral tradition that women used to preserve and pass on knowledge and at the same time keep it under lock and key. Hidden in plain sight.

The song became the common thread in an existential production wherein a young woman sets out in search of her native soil, her mother and her history. But most of all, for something that she suspects exists, but what she cannot put into words. An impossible quest, as you can never know what you do not know.

For Arbo, this theme is linked to the same question that has preoccupied her for some time: how did this society become the way it is? As she herself says, "I would like us to take a critical look at our society, at the culture and the systems that we take for granted. We find it perfectly normal to live the way we do now, but how did it end up this way? What has happened in history that makes us live like this? And what have we lost as a result?

Although the production touches on the persecution of witches that actually took place in the late Middle Ages, Witch Hunt is as such not an historical reconstruction. Witch Hunt is a metaphor for the destruction of valuable knowledge, of roots that connect us to the past.

For Arbo, it was just as important to create a production from the perspective of the female gaze, wherein her story and her history take centre stage. After all, if we want to rediscover lost knowledge, we must also allow those voices that may well harbour that knowledge to have a greater say.

Arbo: "Esther realises how the events are bound up with her own personal story and that she must try to understand the past in order to be able to let go of things. This also holds true for the collective trauma of the persecution of witches; we must try to understand the past and how certain systems have surfaced and continue to affect our society. Perhaps we will learn something from this."

Team

Regie en bewerking: Eline Arbo
Tekst: Hannah van Wieringen
Choreografie: Camilo Chapela
Compositie: Thijs van Vuure
Decorontwerp: Juul Dekker
Kostuumontwerp: Rebekka Wörmann
Lichtontwerp: Varja Klosse
Dramaturgie: Thomas Lamers
Regieassistentie: Ludy Golstein

Met: Sarah Janneh, Joost Bolt, Bram van der Heijden, Angela Herenda, Rosa van Leeuwen, Bien de Moor, Adam Peterson, Igor Podsiadly, Rosie Reith en Jesula Toussaint Visser.

Muziek: Nina de Jong en Rosa Ronsdorf