Bloedbad

Om met zijn vloot uit te kunnen varen moet de Griekse legeraanvoerder Agamemnon eerst zijn eigen dochter aan de godin Artemis offeren. Als hij na tien jaar oorlog zegevierend naar huis terugkeert, wacht zijn vrouw Klytaimnestra hem op om de rekening te vereffenen. Later wreekt hun zoon Orestes zijn vader door zijn moeder te doden.

In Bloedbad toont Ernst de gebeurtenissen vanuit een feministisch-kritische invalshoek. Hij geeft belangrijke rollen aan een mannenkoor en een koor van vrouwen, die geen blad voor de mond nemen. In zijn versie wordt de rechtsgang die tot de vrijspraak van Orestes leidt getoond als een door de mannen gemanipuleerd proces.

Nina Spijkers over de keuze om Bloedbad te regisseren: “Bloedbad is een van mijn favoriete stukken, misschien wel mijn lievelingsstuk. Alle grote thema’s waar we nu mee te maken hebben, zitten er in: oorlog, de expansiedrift van de mens, hoe wij met de natuur omgaan en machtsmisbruik van mannen ten opzichte van vrouwen. Ernst geeft de vrouwen in Bloedbad een belangrijke stem, ze zijn daadkrachtig en zoeken naar een vrouwelijke revolutie. Uiteindelijk blijkt dat in de machtsstrijd tussen mannen en vrouwen, de vrouwen vaak het slachtoffer zijn. Bloedbad kent geweldige taalconstructies. Ernst’s goed te begrijpen taal is heel erg grof maar tegelijkertijd enorm grappig en in tegenstelling tot de klassieke taal van Aischylos heel erg van deze tijd.”