foto Sam Asaert

Jerusalem

TG STAN / SCARLET TUMMERS / ATTA NASSER
wo 24 apr 20:15
Waaruit ontstaat de drang om te geloven?
  • 24 apr
    20:15
    TR25 Schouwburg, Rotterdam
    Krijn Boon Studio

Je kunt iets leren van elk mens dat je ontmoet. Ieder mens weet iets dat jij niet weet. Vanuit dat idee proberen Scarlet Tummers en Atta Nasser elkaar te doorgronden. Wat kunnen zij van elkaar leren? Wat is volgens hen het verschil tussen goed en slecht? Waaruit ontstaat de drang om te geloven?

 

Een goede plek om dat te onderzoeken is Jerusalem: de bakermat van religie, van een aanhoudend ideologisch conflict, maar ook een plek waar geleefd en gelachen wordt. 

Jerusalem is een voorstelling van de medeStanders: jonge makers een voorstelling uitwerken onder de vleugels van Stan. Zowel Scarlet Tummers als Atta Nasser hebben een band met het gezelschap: Atta maakte deel uit van Move (on) en Orphans, Scarlet van Somnia en De kersentuin. In 2020 volgde haar voorstelling A separation, die de gelijknamige Iraanse film van Asghar Farhadi als uitgangspunt had.

Engels gesproken

Uit de pers
“Tummers probeert te begrijpen waarom haar vader zich vlak voor zijn vroegtijdige overlijden toch nog liet zalven. Nasser staat stil bij wat vergeving betekent in zijn geboorteland, dat gewelddadig bezet wordt door de Israëliërs. Ze delen hun twijfels en standpunten, ook wanneer ze het niet eens zijn. ‘Zelden gaan gelovigen en ongelovigen echt met elkaar in gesprek’, verzucht Tummers. ‘Meestal verzandt de poging in een zwart-witdiscussie en blijft iedereen koppig aan zijn kant van de waarheid. Dit stuk is een oefening in luisteren.’” (Klara)

“Ze stellen elkaar vragen die uiteraard ook aan ons gericht zijn: Wanneer zoek je houvast? Zijn er dingen die je niet kan zeggen? Wat mis je? Ze doen dat op een mooie en bescheiden manier – Jerusalem pretendeert niet meer te zijn dan wat het is.” (De Standaard) 

Jerusalem voert twee mooie mensen en secuur acterende spelers op die oprecht geïnteresseerd zijn in elkaars worstelingen met geloven en bestaan in deze grillige tijden. Ze doen dat in een doordacht en betekenisvol decor: het zeil hangt zó dat je de woorden niet kan lezen, zoals je de religieuze overtuiging van iemand nooit volledig kan doorgronden.” (Etcetera)

“Plots blijkt dat al die grote verhalen vooral leren om te gaan met al wat in het gewone leven onverteerbaar blijft. Daardoor lijken ze op elkaar, maar verschillen ze ook doordat ze andere antwoorden bieden. De ‘grote verhalen’, de mythes, weerspiegelen manieren om te kijken naar de werkelijkheid als die zich al te brutaal aandient. … Jerusalem blijkt zo bovenal een voorstelling waarin beide performers hun eigen vragen en urgenties op een kwetsbare maar ook speelse manier verbeelden en zo op de kijker overdragen.” (Knack)

“Zij houdt van Medea en de Bacchanten, eigenlijk van alle Griekse tragedies. Hij geeft de voorkeur aan de Bijbel en de Koran, ‘want daarin staan dezelfde verhalen als in de tragedies’. Een dialoog als deze is tekenend voor het gehele stuk: er lijkt sprake van toenadering, maar in wezen gaapt er nog altijd een kloof ’tussen oost en west’, zoals Tummers benadrukt. Openhartigheid en eerlijkheid, dat zijn de sleutels tot Jerusalem.” (Theaterkrant)

“Wat mis je? Wat is je houvast? Met dat soort vragen proberen ze in een wereld van botsende culturen verbinding te maken. En dat lukt, voor even dan.” (De Volkskrant)

Team

van en met Atta Nasser and Scarlet Tummers tekst en spel Atta Nasser en Scarlet Tummers artistiek advies Bart Capelle, Jolente De Keersmaeker, Damiaan De Schrijver, Haider Al Timimi en Frank Vercruyssen techniek Bert Vermeulen productie tg STAN coproductie Theater Antigone tekst gebaseerd op onder meer Simone Weil, Mahmoud Darwish, Amin Malouf, Sylvia Plath, Edward Saïd, en anderen met steun van wpZimmer en Zuidpool