Jerusalem

Uit de pers
“Tummers probeert te begrijpen waarom haar vader zich vlak voor zijn vroegtijdige overlijden toch nog liet zalven. Nasser staat stil bij wat vergeving betekent in zijn geboorteland, dat gewelddadig bezet wordt door de Israëliërs. Ze delen hun twijfels en standpunten, ook wanneer ze het niet eens zijn. ‘Zelden gaan gelovigen en ongelovigen echt met elkaar in gesprek’, verzucht Tummers. ‘Meestal verzandt de poging in een zwart-witdiscussie en blijft iedereen koppig aan zijn kant van de waarheid. Dit stuk is een oefening in luisteren.’” (Klara)

“Ze stellen elkaar vragen die uiteraard ook aan ons gericht zijn: Wanneer zoek je houvast? Zijn er dingen die je niet kan zeggen? Wat mis je? Ze doen dat op een mooie en bescheiden manier – Jerusalem pretendeert niet meer te zijn dan wat het is.” (De Standaard) 

“Jerusalem voert twee mooie mensen en secuur acterende spelers op die oprecht geïnteresseerd zijn in elkaars worstelingen met geloven en bestaan in deze grillige tijden. Ze doen dat in een doordacht en betekenisvol decor: het zeil hangt zó dat je de woorden niet kan lezen, zoals je de religieuze overtuiging van iemand nooit volledig kan doorgronden.” (Etcetera)

“Plots blijkt dat al die grote verhalen vooral leren om te gaan met al wat in het gewone leven onverteerbaar blijft. Daardoor lijken ze op elkaar, maar verschillen ze ook doordat ze andere antwoorden bieden. De ‘grote verhalen’, de mythes, weerspiegelen manieren om te kijken naar de werkelijkheid als die zich al te brutaal aandient. … Jerusalem blijkt zo bovenal een voorstelling waarin beide performers hun eigen vragen en urgenties op een kwetsbare maar ook speelse manier verbeelden en zo op de kijker overdragen.” (Knack)

“Zij houdt van Medea en de Bacchanten, eigenlijk van alle Griekse tragedies. Hij geeft de voorkeur aan de Bijbel en de Koran, ‘want daarin staan dezelfde verhalen als in de tragedies’. Een dialoog als deze is tekenend voor het gehele stuk: er lijkt sprake van toenadering, maar in wezen gaapt er nog altijd een kloof ’tussen oost en west’, zoals Tummers benadrukt. Openhartigheid en eerlijkheid, dat zijn de sleutels tot Jerusalem.” (Theaterkrant)

“Wat mis je? Wat is je houvast? Met dat soort vragen proberen ze in een wereld van botsende culturen verbinding te maken. En dat lukt, voor even dan.” (De Volkskrant)