Bonkies Koek

"Oefenen, oefenen, oefenen" 

Er kwam iets in me op. Eksi Kuku, oftewel Surinaamse cake, een soort van eierkoek. Om heel eerlijk te zijn wist ik niet precies hoe ik het moest maken. Toen belde ik met mijn oma en zij heeft me alles uitgelegd. Ik oefenen, oefenen, oefenen. Mijn familie vond het lekker, maar ik was het er nog niet mee eens. Dus ik weer oefenen, oefenen, oefenen. 

Daarvoor bakte ik helemaal niks. Ik bakte niet eens voor de lol. Toen ik echt een jonkie was, vond ik het heel soms leuk om een cake te bakken met m’n ma, maar het was niet zo dat ik er echt een opleiding voor wilde doen ofzo, dat had ik echt niet. 

Op een dag werd ik wakker. Ik droomde over iets. Het was chocola-oreo. En toen dacht ik, ik ga het gewoon proberen man: Eksi Kuku met chocola. En mensen vonden het echt lekker. Toen zei Damian van: "Hey, we kunnen hier wat mee doen. We kunnen we het veel groter aanpakken dan het eigenlijk is."

Vrijheid. Het zegt het al. Dat niemand je zegt ‘Ey zus of zo’ of zweep. Dat je kan doen wat je wil. Het is juist mooi dat iedereen 1 is. Dat alle culturen bij elkaar komen. Niet alleen Surinamers. Zodat mensen ook een beeld hebben van ‘’Ey die shit daar is echt wreed’’. Het is een stukje geschiedenis.

Malik Bakboord

"Dit is zo uniek. Nu moet je doorpakken." 

De allereerste keer dat hij iets naar mij bracht was het oké, maar het was niet per se dat ik dacht van ‘dit is hét’ zeg maar. Een maand later zei hij van ‘’Ik heb dit gedaan en ik heb dit gedaan’’. Hij was er echt mee bezig en toen dacht ik van: Hey, dit is wel interessant. Hij ging echt perfectioneren. Toen hij met de chocolade-oreo variant kwam zei ik: ‘’Nee, dit kan je niet alleen houden bij je vrienden en familie. Dit is zo uniek. Nu moet je doorpakken.’’ Toen gingen we samenwerken. 

We hebben avonden gehad dat we hier tot 4 uur ’s nachts zaten. We zaten hier ook echt van ‘’het moet twee minuten langer, het moet twee minuten korter’’. Het is niet zoals bij een boerencake van ‘’Oh, vijf minuten langer maakt niet uit’’. Er hoeft maar iets kleins te gebeuren en hij zakt in. De formule is zo strikt.

Toen we werden gevraagd konden we eigenlijk geen nee zeggen. We zijn als Surinamers met Keti Koti opgegroeid. Ik sta er niet dagelijks bij stil, maar op die dag ben ik wel blij dat zij dat voor mij hebben gedaan. Zij hebben ervoor gezorgd dat wij allemaal als Surinamers zo kunnen leven. Het is voor mij belangrijk dat ik gewoon kan doen en laten wat ik wil. Wat ik leuk vind om te doen. En dat het ook echt kan. 

Damian Mollis