Naar de cookie instellingen Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst
foto Amanda Harput

Birds / 12+

POWERED BY DOX / PRODUCTIEHUIS THEATER ROTTERDAM / DALTON JANSEN
vr 9 feb - do 16 mei
Hoe moeilijk is het om vrij als een vogel te zijn?

Dalton Jansen vertaalt de verhalen van jongeren in zorginstellingen in dans met een mix van disciplines. Hoe gaan ze om met tegenslag? Durven ze te dromen en hun vleugels uit te slaan? 

Echte vrijheid, hoe ziet dat eruit? De jonge talentvolle choreograaf en danser Dalton Jansen keek in de jeugdzorginstelling waar hij opgroeide vaak uit het raam naar de vogels buiten. Ze waren vrij, maar wel de hele dag bezig hun eten bij elkaar te sprokkelen. Hoe zou het hem zelf vergaan als hij straks vrij was? Zou hij het redden, daar in de buitenwereld? In de DOX-voorstelling Birds verbeeldt Dalton de moeilijke weg naar volwassenheid van jongeren die niet thuis kunnen wonen.

In de voorstelling vol dans, spoken word en muziek word je meegezogen in de belevingswereld van de jongeren die wonen in een jeugdzorginstelling. Hoe deal je met de toekomst als je geen veilig nest hebt gehad? Ben je wel klaar voor de maatschappij? En is de maatschappij wel klaar voor jóú?

Dalton wil met Birds laten zien dat het kan: je uit een benarde situatie vechten, al is het niet makkelijk. ‘Als je in een jeugdzorginstelling woont, kun je het gevoel hebben dat je een outsider bent. Ouders, vakanties, een ‘gewoon’ leven: dat ken je allemaal niet. Nadenken over de toekomst kan daarom heel beangstigend zijn. Ook is er vaak niet veel oog voor talent in dit soort instellingen. Dat ik wilde dansen, vonden ze daar bijvoorbeeld geen goed idee. Door met deze jongeren te praten en hier een voorstelling over te maken wil ik hun wensen en dromen zichtbaar maken, ze een stem geven.’

In Birds vertaalt Dalton de verhalen van de jongeren met wie hij sprak naar een caleidoscopische mix van disciplines, die uitdaagt tot reflectie. Hoe ga jij om met tegenslag? Durf je te dromen? Sla jij je vleugels uit, in de hoop dat je kunt vliegen?

Onderdeel van

Over Dalton Jansen
Birds is de eerste avondvullende voorstelling van Dalton Jansen bij DOX. Eerder maakte hij bij Theater Rotterdam To the edge I, II en III een drieluik kortere studies over hetzelfde thema. In Run quiet onderzocht hij de traditionele dansen van de Antillen en de invloed van zijn wortels op zijn ontwikkeling als choreograaf.  
Bij DOX maakte hij de choreografie voor Wat me niet breekt, over jongeren die zich zonder ouders door het leven moeten slaan. Samen met Timothy de Gilde maakte hij de opzwepende voorstelling Recht. 
De voorstellingen van DOX gaan altijd over onderwerpen die herkenbaar zijn voor jongeren. Ook de vorm sluit daarbij aan: cross overs van theater, spoken word en dans zijn favoriet, jongerencultuur is de inspiratiebron. 

 

Recensies

“Birds is een eerlijke, rauwe voorstelling over een jeugd in de jeugdzorg.” 

“In het nagesprek bleek hoeveel emoties Birds oproept, door de duidelijke taal van binnenuit: herkenning, pijn, boosheid, gemis. Alsook een tegengeluid van een twintiger die zichzelf terugvond dankzij gesloten jeugdzorg.” Volkskrant ★★★★

"Birds is vooral geslaagd als een recht-voor-zijn-raap getuigenis in theatrale vorm, een pleidooi voor een systeem dat de jongere centraal stelt. Verplichte kost voor jeugdhulpverleners." NRC

foto Amanda Harput
foto Amanda Harput
foto Amanda Harput
foto Amanda Harput
foto Amanda Harput
foto Amanda Harput
foto Amanda Harput

Team

Concept Dalton Jansen choreografie Dalton Jansen, Rúben Garcia Arabit en Jefta Tanate Eindregie Anne Maike Mertens Tekstbijdrage Bart van den Donker, Leandro Ceder, Dalton Jansen, Jefta Tanate, Anne Maike Mertens Dans en spel Joenoes Polnaija , Tuan Tran Youri &  Peters  Muziek Winterdagen Lichtontwerp Jasper Nijholt Kostuumontwerp Odair Pereira en Melitia Grace Wiebers Artistieke coaching Timothy de Gilde & Hildegard Draaijer Productie Stichting BlackBirds in coproductie met DOX, Productiehuis Theater Rotterdam & Nineties productions Met dank aan Yousri Benriad, Patricia Furtado, Lili Mercera, Jary Dekkers van stichting Pameijer voor hun bijdrage aan de voorstelling