Tagfish

Een vergadertafel. Zeven stoelen. Aan tafel zes schermen. Ze bespreken met elkaar de nieuwe bestemming voor een voormalig rijk industrieel gebied, nu werelderfgoed: een hotel, bekostigd door een sjeik. Onder of boven de grond. Prestige of economie. Lange of korte termijn. Vragen genoeg.
Berlin projecteert deze mensen aan tafel. Mensen die elkaar in het echte leven nooit ontmoetten: de architect, de stadsplanner, de professor, de onderhandelaar de journalist, de verwonderde. En ze wachten tot de sjeik de zevende stoel komt vullen.

‘Tagfish’ is een pokerterm voor een speler aan tafel die geen risico’s neemt en zijn spel niet aanpast, waardoor hij een makkelijke prooi is voor zijn tegenspelers. Het materiaal van Tagfish is documentair, de uitwerking een voorstelling.

Na twee jaar intensief internationaal toeren met de vier voorgaande projecten uit de Holoceencyclus (Jerusalem, Iqaluit, Bonanza en Moscow) start Berlin met Tagfish een tweede cyclus: Horror vacui. Een reeks portretten aan tafel, samengestelde ontmoetingen. Een mannenkoor uit de regio luistert de tafelgesprekken op.