Een oprechte ode aan de ironie

Ironie is verdacht tegenwoordig. Ironie sluit mensen buiten en dat mag niet meer in onze inclusieve tijden. De stijlvorm geldt als een artistiek zwaktebod (wie ironisch is, heeft niks te zeggen) en de politiek degradeert ironie tot middel om je in te dekken – iets zeggen en toch niet zeggen – en zo weg te komen met bijvoorbeeld discriminatie. Sommige jonge kunstenaars hangen de new sincerity aan: je moet menen wat je zegt. 

Maar wordt het kind niet met het badwater weggegooid? Want ironie kan waardevolle smeerolie van een gesprek zijn. Volgens Kierkegaard ‘begint een leven dat waardig is menselijk genoemd te worden met ironie’. De Warme Winkel heeft daarom de taak op zich genomen om de ironie te rehabiliteren, in haar volle glorie. Jetse Batelaan is de eindregisseur.

De Warme Winkel trekt zich terug op een verleidelijk mooi eiland met grote cultuurhistorische waarde. Hier ontmoeten ze de reality tv-sterren Jørney Hendrikx, Lesley Versprille, Bella en Earl Daniël en gaan ze de uitdaging aan: blijft ironie hun sterkste wapen of slaan dates met real people gaten in hun overtuiging?

(Voor wie de ironie van de titel ontgaat: het is lastig een oprechte ode aan de ironie te brengen, want wie ironie recht wil doen moet ironie gebruiken, en dat ondermijnt de oprechtheid van de ode weer. Toch is dat precies de intentie.)

IN DE PERS
'Een overvolle, mallotige, knap opgebouwde, belangwekkende santenkraam.' - De Volkskrant ★★★★

'Wie dacht dat de verschillen tussen Temptation Island en De Warme Winkel niet groter konden zijn, komt bedrogen, verward en vrolijk voldaan uit Een oprechte ode aan de Ironie.' - NRC ●●●●

'Het is een enerverende avond, lang, maar helemaal niet te lang, vrolijk, droevig, gek, kortom: belangwekkend.' - Theaterkrant

'Een feest om mee te maken.' - Parool