Bloedkoraal

Tuur, een man in de herfst van zijn leven, wordt met loeiende sirenes naar de IC gebracht. Terwijl het ziekenhuispersoneel vecht voor zijn leven, wordt Tuur teruggeslingerd in de tijd, naar zijn jaren als jonge vent, toen hij een amour fou beleefde met Meie. Het was een korte maar intens gelukkige periode vol liefde, drank en eindeloze vrijpartijen. Ze wisten het zeker: zij zouden samen honderd worden. Maar het noodlot sloeg toe. Meie sterft in Tuurs armen. Hun trouwdatum werd haar sterfdag. 

Veertig jaar later balanceert Tuur zelf tussen leven en dood. Hij daalt af naar de onderwereld om zijn betreurde geliefde te zoeken. Als hij haar vindt, wil hij haar mee naar huis nemen, maar dat is tegen de regels. Om dat toch voor elkaar te krijgen moeten Tuur en Meie een onmogelijke opdracht uitvoeren. 

Bloedkoraal is muziektheater over het dodelijke gif dat liefdesverdriet heet. Maar het is ook een troostrijk verhaal over de kunst van het ongelukkig zijn. 

De accordeons van TOEAC, de muziek van Anthony Fiumara (met een vleugje Bach), de tekst van Peer Wittenbols en de regie hebben een gelijkwaardig aandeel in de voorstelling. Regisseuse Ria Marks: “Met de fysieke inspanningen van TOEAC om kreunende, snerpende, vileine, maar ook melodieuze geluiden uit de accordeons te halen, profileert het duo zich als acterende musici.”