Moe maar op en dolend

Er zijn ruim tien jaar verstreken na de première van Moe maar op en dolend, de kleine, uitbundig geprezen voorstelling uit 2005 die Abattoir Fermé internationaal op de kaart zette. Het gezelschap vond dat lang genoeg en geeft het publiek de kans om deze productie te zien of opnieuw te zien.

In Moe maar op en dolend lijkt de toeschouwer opgesloten in een achterkamertje van het onderbewustzijn, waar logica zoek is en dromen omslaan in duistere nachtmerries. Daar komt nauwelijks tekst aan te pas. Tegen een achtergrond van geweld, fantasie, dood en verstoorde erotiek doemen vreemde en ijle personages op, gestuurd door de hypnotiserende geluidsmontage.

Persreactie uit 2005
"Wat je op het podium ziet, is geweld en dood in niet-ongevaarlijke vormen. Als dingen waarmee je kan flirten. Als dingen die fascineren, tegen alle regels in. Deze Abattoir Fermé kan uitpakken met enkele overrompelende beelden... esthetisch, origineel en (op allerlei manieren) prikkelend." (De Standaard)

“Er wordt nauwelijks een woord gesproken, wat niet betekent dat deze voorstelling zwijgt. Moe maar op en dolend is Twin Peaks puur geserveerd en who’s Bob? blijft een mysterie. Als de mond vol tanden is, dan bijt het beeld.” (De Morgen)