Hotel Malaria

Een man van middelbare leeftijd en een jonge vrouw hebben een contract afgesloten. De man heeft zich na vele reizen in de stad teruggetrokken, de vrouw komt bij hem in huis wonen. Zij blijft er, volgens het contract, ‘tot gebeurd is wat moet gebeuren’. Wat is ze? Een prostituee? Een verpleegster? Wat heeft het pleidooi van de man voor een excessief leven met haar te maken? Waarom heeft hij juist haar uitgekozen – of heeft zij hem gevonden? Wat wil ze van hem? Man en vrouw maken het publiek medeplichtig aan de meest fundamentele hunkering: door een ander gezien te worden. “Tot in het oneindig stille, roerloze, veelkleurige hart van de malaria.”

“Deze voorstelling is eigenlijk een theatergedicht (...) Zacht maar indringend vertellen de personages van wat had kunnen zijn, terwijl ze behoedzaam om elkaar heen bewegen, als een dans in het vagevuur. Het is beklemmend en aangrijpend tegelijk, het ene moment betekenisvol en het volgende schijnbaar vergeefs. Koortsachtig en doodkalm.” (****De Volkskrant)

“De sobere, fascinerende vorm, het dwingende spel van Bert Luppes en de bestudeerde, bijna dansante bewegingen van Lien Wildemeersch verlenen aan de voorstelling toch een tranceachtige intensiteit.” (***Theaterkrant)