La codista

Gebaseerd op het verhaal van Giovanni Cafaro, een Milanees die zijn baan verloor en in de rij ging staan voor anderen tegen betaling, schreef Marleen Scholten een nieuwe tekst over stilstaan. Stilstaan in de rij (la coda), voor anderen in dit geval. In de rij vindt ze chaos en eenvoud; mensen die samenkomen op een plek met maar één doel: wachten tot het aan hen is.

La codista is een persoonlijke tekst over identiteit en het verlangen soms langzamer te gaan. Misschien ligt niet ieder antwoord direct binnen handbereik. Samen met het publiek wacht de codista op haar beurt.

Voor dit project interviewde Marleen verschillende inwoners van Italië over de betekenis van stilstaan. Daarnaast stond ze in veel lange rijen om het mechanisme van wachten zelf te ondergaan. 
Voor de tekst La codista won ze in Italië de nationale toneelschrijfprijs Antonio Conti.

De pers over de voorstelling

INTERVIEWS

Voor La codista stond theatermaker Marleen Scholten uren in de rij ‘Wat doet de mens in stand-bystand?’ -Interview Marleen Scholten in de Volkrant-

Podcast Holland Festival met Marleen Scholten –
-Groene Amsterdammer-

RECENSIES

" Scholtens theatersolo La codista is een filosofische verhandeling over het wachten, vol met bespiegelingen en trefzekere details. Ze brengt de tekst welbewust onopgesmukt en zonder enige versiering. Dat is het knappe ervan.’’ Kester Freriks in Theaterkrant.nl

"In de monoloog ‘La codista’ verheft Marleen Scholten het uitgerekte wachten tot betekenisvol leven. Met haar onnavolgbare tekstbehandeling vindt ze speelsheid in het statische." Sander Janssens in NRC

"Scholten doet het een uur lang voorbeeldig: met haar mooie, krachtige stem, beheerste mimiek en aanstekelijk charme portretteert ze een werkloze vouw die van de nood een deugd maakt."
Hein Jansen in de Volkskrant

"Marleen Scholten is een begenadigd actrice, en nu ook een bekroond toneelauteur."
Wijbrand Schaap – Cultureel persbureau

"In haar eentje laat Wunderbaum-actrice Marleen Scholten in La codista zo’n klein mensje zien, die haarzelf en haar bestaan verdedigt." Max Arian Groene Amsterdammer