Happy Days

Beklemmend en bevrijdend

Happy Days is een legendarische toneeltekst van de Ierse schrijver en dichter Samuel Beckett. Een
ontroerend verhaal over samenzijn en eenzaamheid, lichamelijke aftakeling en groeiende
geestkracht. Winnie ervaart constant haar eigen vergankelijkheid en die van de wereld om haar
heen. Ze is bang haar verstand te verliezen en uiteindelijk alleen achter te blijven. Maar verwacht
geen zwartgallige voorstelling. Beckett schreef een wonderlijke tekst vol levensdrift en humor.
Winnie zoekt voortdurend naar hoop in de duisternis en naar de liefde waar ze tot het eind in
gelooft. Het gebrek aan bewegingsvrijheid en de poëtische taal van Beckett roepen samen een
wereld op die zowel beklemmend als bevrijdend is.

“Whien maakt van Beckett ‘gewoon theater’. Dat wil zeggen: geen moeilijkdoenerij of
verheven esthetiek, maar een toegankelijk relaas." de Volkskrant 

Een van de belangrijkste vrouwenrollen

De rol van Winnie wordt gezien als een hoogtepunt in de toneelgeschiedenis. Winnie spelen is een
ware tour de force. Iets dat door haar indrukwekkende staat van dienst en vanwege haar
taalgevoeligheid en lichtheid in spel, in goede handen is bij Het Nationale Theater ensemble-lid
Antoinette Jelgersma.
Naast Jelgersma speelt René van ’t Hof het nagenoeg woordeloze personage Willie. De grote
mimische kwaliteit van Van ’t Hof en zijn meesterschap in het stille spel maken van hem een
gedroomde tegenspeler. Samen maken zij van Whiens Happy Days een duet. De weergave van een
relatie, waarin het wederzijds behoeden voor eenzaamheid tot de kern is verworden van de liefde
die zij delen.

Een van de meest gewilde theaterregisseurs van dit moment

Happy Days is de vierde Beckett-regie van Erik Whien, huisregisseur bij Het Nationale Theater. Eerder
maakte hij Wachten op Godot en Eindspel bij Theater Rotterdam en regisseerde hij Jaap Spijkers bij
Het Nationale Theater in Krapps laatste band. Na het uitkomen van Krapps laatste band schreef de
Volkskrant: “Erik Whien bevestigt hiermee zijn faam als Beckett-regisseur. Hij maakt van de heilige
Beckett 'gewoon theater'. Dat wil zeggen: geen moeilijkdoenerij of verheven esthetiek, maar een
toegankelijk relaas."
Whiens manier van regisseren kenmerkt zich door een grote gevoeligheid, precisie en liefde voor
spel. Zijn regies ontstaan vanuit de overgave aan een gezamenlijk proces, een teamprestatie
gebaseerd op onderling vertrouwen waarbij spelers veel ruimte wordt gelaten. Dat maakt hem bij
acteurs een geliefde en in het land “één van de meest gewilde theaterregisseurs van dit moment”.
(Het Parool)