Tegen de stroom

TEKST: MEREL HOESTLANDT
We komen in beweging. Om mij heen zie ik mensen, jong en oud, voorzichtig en speels, uitbundig en energiek, behoedzaam en nieuwsgierig naar buiten gaan. We ontmoeten elkaar op een andere manier. Tasten opnieuw af. Waar staan we nu op dit moment? Wanneer je voor iemand staat. Wiebelen naar voren en achteren. Afstand, elleboog, boks, knuffel. Onze aannames liggen begraven op de bodem van de oceaan. Elkaars waarden worden opnieuw helder. Ik kon niet wachten op een theaterbezoek, noodzakelijke voeding voor mijn ziel. Voor mij is dit een mogelijkheid, waar ik mij besef dat dit niet voor iedereen geldt. Stroom ik met jou dezelfde kant op, of zijn onze paden uit elkaar komen te liggen?

We botsen meer dan ooit. Confrontaties tussen familieleden, bezoekers en collega’s zijn spannend en maken dat het veel energie kost om te bepalen waar je staat ten opzichte van de ander. Die ontmoeting is soms fragiel, soms luidruchtig maar we kunnen niet meer terug. Risico is er dat iemand bevriest waardoor het helemaal niet meer flowt. Ondanks alles voel je dat nieuwe wegen zich openbaren, nieuwe manieren van omgaan met elkaar, de wereld en hoe je daar aan wilt bijdragen. Zonder de ander ben je incompleet, alleen samen komen we verder.

Ik bewonder de mensen die de strijd aangaan. Staan voor waar ze in geloven en hier verandering willen brengen. Met de urgente vraagstukken van deze tijd hebben we deze pioniers nodig. De kunstenaars die continu bevragen wat er om ons heen gebeurd. Om te blijven dromen en om andere mogelijkheden te onderzoeken. Deze innovators staan temidden van alles stevig. Geen zorgen of je wel of niet meebeweegt met de stroom. Geen rekening houden met je omgeving, volledige focus op jezelf.

Vanochtend zag ik de wolken aan mij voorbij trekken, in losse plukken als een modern schilderij. Het deed mij denken aan de stromen mensen die zich in en om het theater bewegen, soms bewust op zoek naar de ander, soms verrast door de botsing. Ik houd van deze plek waar je niet altijd weet wat je gaat meemaken, maar waar je jezelf altijd tegenkomt. Ik draai mij om en merk dat ik tegen de stroom in aan het bewegen ben. Ik voel mijn wortels door het water waden en langzaam wordt het helder waar ik naartoe beweeg.

Als we elkaar ontmoeten lijken onze verschillen vaak dat te zijn waar het schuurt. Terwijl het voor mij eigenlijk gaat om wat er zich onder de oppervlakte van het water bevindt. Diepe wateren waarop we onze overtuigingen baseren. Ik kijk met een open blik naar de overkant. Ik realiseer mij dat er zich meer afspeelt dan wat ik meteen kan zien. Hoopvol blijf ik dat we elkaar vanuit lichtheid aanschouwen voor wie we echt zijn. Want als iemand in een flow zit, voel je dat aan alles.