Go down, Moses

Aan de hand van het levensverhaal van de profeet Mozes denkt de Italiaanse theatermaker Romeo Castellucci na over onze samenleving. Mozes werd als vondeling in een rieten mandje gevonden aan de oevers van de Nijl, leidde zijn volk uit ballingschap terug naar huis, kwam na veertig dagen van de berg Sinaï met de tien geboden, vond daar zijn volk in aanbidding voor een gouden kalf dat ze zelf gemaakt hadden. Castellucci, een van de grote namen in het Europese avant-gardetheater, heeft intussen niet de bedoeling om Mozes voor te stellen als een concreet personage. Go down, Moses is een aaneenschakeling van tableaus en symbolen die de diepten van onze psyche induiken. De titel verwijst naar de gospelsong van de Amerikaanse slaven, die in de terugkeer van het Joodse volk uit de ballingschap in Babylonië en Egypte een profetische metafoor zagen voor hun terugkeer naar Afrika.

Castellucci was al tweemaal te gast op Festival De Keuze in de Rotterdamse Schouwburg: met BR.#4 in 2005 en met Hey girl in 2007. BR.#4 was een deel van de Tragedia Endogonidia, waarin Mozes ook al een van de terugkerende personages was.

De pers over Romeo Castellucci

"Romeo Castellucci operaregisseur van het jaar" De Tijd - Koen Van Boxem

“We leven in een woestijn van te veel beelden” De Morgen - Pieter T'Jonck

“Castellucci, "scandaleux" et bouleversant” La Libre Belgique - Guy Duplat

“Heilsverhaal onder de scanner” De Standaard - Geert Van der Speeten

“Beelden hebben elke betekenis verloren” De Tijd - Koen Van Boxem

“Castellucci's verhaal lijkt zo buitenaards van proporties dat je verstand erbij stil staat. Al is het dan visueel ongelooflijk sterk” De Morgen - Pieter Tjonck

Uit een interview tussen Castellucci met Pieter T’Jonck

Om terug te komen op Mozes die voor het afschrikwekkende beeld van God staat: waar zie je zoiets nog rond ons? Wat wil je aan de hand van dat verhaal tonen? Natuurlijk is de terreur die het beeld uitoefent op Mozes in onze tijd ondenkbaar. Dat is ook het vertrekpunt van mijn reflectie. We worden overspoeld door beelden. We kunnen ze niet meer kiezen. Ze plegen een aanslag op ons zelf. Het zijn valse, kwaadaardige beelden die tegen ons gericht zijn. Dat is geen kritiek of jammerklacht, maar gewoon een vaststelling. We leven in een woestijn van teveel beelden. Er is geen enkele verticaliteit meer, alles wordt platgewalst. Het is echt een oorlog tegen de mens. Dat heeft zich nooit tevoren in de geschiedenis op die schaal en met die kracht voorgedaan. Je krijgt de kans niet meer om je op een beeld te concentreren. Maar dat is wel fundamenteel. Een echt beeld is in staat je naam te zeggen.

Bekijk meer Keuze-voorstellingen