In januari naar
Theater Rotterdam

De Erasmus Universiteit over de actualiteit en het laatste academische onderzoek – dat is Studio Erasmus. Verrassend, prikkelend, maar altijd academisch verantwoord.

Meer informatie volgt over het programma volgt

Praktische informatie

Datum: Dinsdag 26 januari 2021 
Tijd: 20.30 – 21.45 uur (inloop met livemuziek vanaf 20.00 uur)
Locatie: Theater Rotterdam locatie Schouwburg
Ticket informatie: Toegang is gratis

Maak kennis met de laatste Dodo en de magische Buidelwolf, de nieuwsgierige Rinoceros en de gretige vleesetende plant. Mijnheer Ut houdt van álles in zijn winkel. Daarom verkoopt hij liever niks. Want waar blijven dingen als ze weg zijn? En wat zou er van mijnheer Ut overblijven als hij zijn winkel niet meer heeft?

Als op een dag mevrouw Caterpillar langskomt om de huur op te halen, blijkt de kassa leeg, maar de winkel zelf staat vol kostbaarheden. Dus besluit mevrouw Caterpillar wat uit te zoeken. Als zij haar oog op de dieren laat vallen, moet mijnheer Ut alle zeilen bijzetten om de winkel te redden. Gelukkig staat hij er niet alleen voor: de dieren komen in opstand en de plant bedenkt een list. 

In Vergeten Dieren en Verloren Zaken laat Duda Paiva Company op lichtvoetige wijze de connectie zien tussen mens en natuur. Welke rol spelen wij in de wereld en welke keuzes kunnen wij maken?

We zijn uit balans. De wereld staat stil, maar was nooit eerder meer in beweging. Er lijkt een mondiale disbalans te bestaan tussen man en vrouw, mens en natuur. We zijn gevangen tussen twee uitersten maar zijn tegelijkertijd doordrongen van het besef dat we samen één zijn. Hoe vinden we elkaar terug?

In zijn nieuwste werk onderzoekt choreograaf Shailesh Bahoran de kwaliteiten van de vrouwelijke energie Shakti, die in de Indiase levensbeschouwing staat voor alles wat beweegt. Wat is de essentie van de alles voortstuwende energie? En welk spanningsveld ontstaat er tussen Shakti en diens tegenpool Shiva, de mannelijke energie die staat voor de stille gedachte?

In een geruisloze wervelstorm donderen vier fenomenale dansers dwars door tijd en ruimte om te ontdekken wat ons beweegt. Omringd door de live klanken van twee klassieke Indiase snaarinstrumenten, de tanpura en de sarod, wervelen zij door het centrum van het universum tot de kern van hun ziel, op zoek naar balans.

"Choreograaf Shailesh Bahoran bewijst opnieuw, dat hij al zijn invloeden - van hiphop, moderne en Hindoestaanse dans tot Bollywood en Indiase filosofie - origineel en spannend in frictie en dans durft om te zetten (...) Je kunt je ogen niet afhouden van de dansers in SHAKTI" ★★★★ Volkskrant

Illusionary Rockaz Company

Illusionary Rockaz Company is het gezelschap rondom de talentvolle choreograaf en danser Shailesh Bahoran, een groot hiphopvernieuwer en rijzende ster aan het Nederlandse dansfirmament. In 2017 won hij de Prijs van de Nederlandse Dansdagen. Bahoran wil zich met zijn groep, die voortkomt uit breakdance collectief IRC, binnen een paar jaar voegen bij de voorhoede van de Nederlandse danswereld.

SHAKTI is de tweede zelfstandige voorstelling van Illusionary Rockaz Company (IRC). In korte tijd wist Bahoran naam te maken met spraakmakende producties als Ignite, Aghori en REDO.

De rebelse, zelfverklaard meesterlijke schrijver Oscar Wilde schreef in 1897 vanuit de gevangenis één van de langste en meest urgente ‘liefdesbrieven’ ooit. Deze nooit verstuurde brief etaleerde zich zowel als een bittere klaagzang voor een verloren liefde als een loflied op vriendschap en vergeving. 

Oscar Wilde, veroordeeld vanwege zijn homoseksualiteit, beschrijft nauwgezet een even destructieve als verslavende passie. Liefde en haat, schoonheid en wrok, vrijheid en geloof vechten om voorrang. Het inzicht dat lijden het ware geheim van ons bestaan is, is het resultaat. Zonder schaamte of terughoudendheid beschrijft Wilde alle stadia van rouw, zijn woede, zijn pijn, zijn verlangen, de vergeving. De Profundis | uit de diepte roep ik is een mix van theater, dans, muziek en beeldende kunst. De verschillende disciplines benaderen de tekst van Wilde op de voor- en achtergrond als katalysator, predikant en louterend silhouet.

In ADEM zoekt Nasrdin Dchar, op zijn eigen, persoonlijke manier, naar grip op de chaos van dit jaar. Wat gaan we van 2020 nooit meer vergeten? En gaat het de wereld en ons écht veranderen?

Spoonface

Een meeslepend verhaal over autisme, opera en hoop  

Spoonface Steinberg is een bijzonder meisje. Niet alleen is ze joods, verzot op opera en verhalen, ze is ook licht autistisch. Dat geeft haar een heel eigen perspectief op leven én sterven. Tien jaar geleden maakte Noël Fischer een zeer succesvolle regie van Spoonface voor jongeren (winnaar Zilveren Krekel en Gouden Krekel 2010). Nu maakt ze een nieuwe versie voor een volwassen publiek, zoals schrijver Lee Hall het oorspronkelijk bedacht had.

“Door de sterke regie en het innemende spel van Soumaya Ahouaoui word je gewoon verliefd op Spoonface” de Volkskrant ★★★★

&

Buffering

Een jonge oma – voormalig fractievoorzitter, harde werker en afwezige moeder – voert via Skype een gesprek met haar borstvoedende dochter. Maar als de techniek haar in de steek laat, biedt dat de kans voor een ontboezeming die zich live niet snel had voorgedaan. Op verzoek van Schauspielhaus Graz schreef Stijn Devillé een korte tekst naar aanleiding van de lockdown die overal in Europa werd afgekondigd. Na Oostenrijk en Vlaanderen nu ook te zien in Nederland.

Krapps laatste band 

Na Wachten op Godot en Eindspel de derde Beckett-parel van Erik Whien 

Erik Whien is na Wachten op Godot en Eindspel dé hedendaagse Nederlandse Beckett-regisseur. Met Jaap Spijkers maakt hij nu Krapps laatste band. De 69-jarige Krapp zet al zijn leven lang, steeds op zijn verjaardag, de bevindingen van het afgelopen jaar op band. Deze avond luistert hij luidkeels commentaar gevend terug naar oude opnames vol verlangens en ambitie, alvorens zijn laatste band in te spreken. “Heb juist geluisterd naar die stomme klootzak waarvoor ik mezelf dertig jaar geleden hield. Moeilijk te geloven dat ik ooit zo erg was. Godzijdank is dat voorbij.”

&

U bent mijn moeder 

Joop Admiraals ontroerende ode aan zijn dementerende moeder 

In 1981 schreef Joop Admiraal theatergeschiedenis met U bent mijn moeder, gebaseerd op gesprekken die hij met zijn dementerende moeder in het verzorgingshuis voerde. Opzienbarend was hoe Admiraal zowel zichzelf áls zijn moeder speelde, waardoor de voorstelling ook een meesterproef toneelspelen werd. Rick Paul van Mulligen wilde deze tekst die hem zeer aan het hart gaat al langere tijd spelen, Noël Fischer had hem ook op haar verlanglijst staan. Nu zagen zij de kans schoon.

Na CITIZEN K over identiteit en racisme, en DOPE over de wereld van verdovende middelen, besloot Sadettin dat het nu eindelijk tijd was om een voorstelling te maken over ‘De Lange Arm’, de invloed van de Turkse regering op het leven van Nederlanders met een dubbele, Turkse nationaliteit. 

Maar toen werd het maart 2020.
De wereld ging op slot.
Alles veranderde.

De vraag die boven Sadettins hoofd blijft hangen, sinds die eerste persconferentie van Rutte: Is this the real life? Waar zijn we in beland? En is alles wel zo veranderd? Is met COVID-19 de Lange Arm van Ankara korter geworden? Of juist langer? En welke invloed heeft het op het leven van Sadettin? Van zijn familie, van zijn Turkse vrienden? Hoe gaan de twee bevolkingsgroepen waar Sadettin deel van uitmaakt met elkaar om, in deze tijden die nog veel meer dan eerst beïnvloed worden door politiek, het internet, televisie, social media? Kunnen zij ondanks alles elkaar nog vinden? In een samenleving waarin mensen zich steeds verder van elkaar af lijken te keren en zich opsluiten in het vertrouwde gezelschap van hun eigen sociale bubbel? En is dit de tijd om daarover na te denken? Is er iets buiten de pandemie?

In IS THIS THE REAL LIFE probeert Sadettin samen met acteur en allround muzikale eindbaas Kaspar Schellingerhout ondanks alles te onderzoeken hoe het kan dat in 2020 de wereld in zoveel waarheden uiteen lijkt te zijn gevallen.