Symphysis

NDT 2 is de groeibriljant van het Nederlands Dans Theater: binnen die groep maken jonge talenten kennis met uiteenlopend werk van topchoreografen en beginnende dansmakers. Symphysis brengt maar liefst vier wereldpremières.

Voormalig NDT 1-danser Jiři Pokorný maakte zijn debuut als choreograaf met Doze: een ballet vol strakke impulsen en complexe groepssculpturen in een onwerkelijke, ongrijpbare wereld.

Edward Clug is een relatief nieuwe naam voor Nederland. Hij maakte onder meer choreografieën voor het Stuttgart Ballet, het National Ballet van Portugal, en het Tilburgse Station Zuid.

Kenmerkend voor Alexander Ekman zijn diens spatgelijk dansende grote groepen. Hij is dan ook een liefhebber van oude Hollywood- musicals of de openingsceremonies van de Olympische Spelen. In zijn Left right left right (2012) laten zeventien dansers op loopbanden een secuur afgepaste vorm van alledaagse motoriek zien, die ze daarna relativeren met een maffe slapstick.

I new then (2012) van Johan Inger staat hier recht tegenover. Vier meiden en vijf jongens dansen op songs van Van Morrison: ontluikende individuen zetten zich in eigenzinnigheid af tegen het groepsgevoel. Ingers werk ademt humor,is fris en optimistisch.

De pers over Symphysis

Theaterkrant****
'A Honeydew Hunt zit vol ideeën, maar mist nog een duidelijke lijn.'
'Edward Clug laat mutual comfort zien hoe verrassend eenvoud kan zijn.'
'(...) Godfrey beweegt zich door de ruimte, los in de heupen, op de bal van de voet, met het uiterlijk van een jonge Julie Delpy en sensualiteit van Catwoman (de Michelle Pfeiffer- versie dan).'
'Het effect is magish'.

De Volkskrant****
'Het sober opgezette mutal comfort is een gevarieerde reeks ontmoetingen tussen duo's en trio's die in hun perfectie en gedrag - minimaal maar ook cartoonesk- iets onwerkelijks hebben.'

'In alle vluchtigheid zit, heel subtiel, toch ook houvast. Door prachtige momenten van beeldrijm - benen die op exact gelijke hoogte zweven, twee vrouwen die unisono opdansen- en een reikhalzende beweging van de nek die als leidmotief telkens weer opduikt.'

Telegraaf****
'De ingenieuze sequenties ogen fris en zijn voorzien van een geestige onderlaag.'
'De afsluiter, left right left, is een droom van een uitsmijter, die je niet vaak genoeg kunt zien.'

Leidsch dagblad
'Het door Pokorny geschetste surrealistische droombeeld kan de aandacht niet vasthouden. De choreograaf lijkt zichzelf te verliezen in zijn eigen werkelijkheid en schept daarmee een afstand tussen dansers en publiek.'
' Alice Godfrey, Yukino Takaura, Alexander Anderson en Gregory Lau, verstaan de kunst om [de details en tegelijkertijd de grootsheid van de bewegingen] over te brengen. De subtiliteit zit in de spierspanning en- ontspanning, die met grote beheersing wordt uitgevoerdt.'