En Avant, Marche!

Verrukkelijke beelden, die een aan obsessie grenzende muzikale verknochtheid illustreren. ‘Spelen, want anders zijn we verloren!’ … In het samenkneden van sterven en overgave, smart en humor, bereikt ‘En avant, marche!’ de profondeur van een Mahlersymfonie. (De Standaard, 24/04/2015)

Al decennia hebben muziekverenigingen – fanfares, harmonieën, blaaskapellen – een belangrijke plaats in het sociale en culturele leven. Het regisseursduo Frank Van Laecke en choreograaf Alain Platel, dat eerder samenwerkte in het internationale succes Gardenia (2010), laat zich inspireren door de muzikanten, majorettes en tamboer-majoors uit het plaatselijke muziekleven. Ze zien zo’n marcherende groep als een minimaatschappij: een collectief van uiteenlopende individuen dat toch probeert dezelfde marsrichting aan te houden, soms letterlijk met vallen en opstaan. Van Laecke en Alain Platel zien er een metafoor in voor onze samenleving.

De vier acteurs en zeven muzikanten krijgen op scène telkens het gezelschap van een plaatselijke harmonie of fanfare, van de plek waar de voorstelling speelt. De acteurs musiceren mee, de muzikanten acteren mee.

Alain Platel laat zich graag inspireren door het bekende klassieke repertoire, in dit project is dat vooral muziek uit de negentiende en twintigste eeuw. Die muziek bewerken we: soms voor koperblazers en slagwerk, soms voor louter samenzang.”

--------------

De pers over En avant, Marche

'En Avant, Marche!' bespeelt een fijn partituur. waar de muziek van Mahler en Verdi perfect kan bestaan naast het volkse wereldje van pistolets, rijglaarzen en majoretten. De muziek deint mee op een heel spectrum aan emoties: er is verdriet, er zijn liefdesverklaringen en er is opperste euforie. Bij die scènes wordt de strakke choreografie alsmaar duidelijker en indrukwekkender. … Een streling voor het oog en oor. De fanfaresfeer zit goed, de opbouw van het stuk nog beter. Tot en met de briljante dansapotheose toe. (Het Nieuwsblad 23/04/2015)

Platel en van Laecke maken er, zowel inhoudelijk als vormelijk, een pleidooi voor samenhorigheid én voor muziek van. Ondanks het verdriet en ondanks de doodsangst is er heel wat vreugde. Omwille van de schoonheid der toonkunst. Op magistrale wijze zet Opbrouck een ten dode opgeschreven muzikant neer. (Cutting Edge 25/04/2015)

--------------
EXTRA
Op 10 maart vindt om 18:45 voorafgaand aan de voorstelling En avant, marche! van NTGent en Les Ballets C de la B een college plaats, waarin onder andere ingegaan zal worden op de werkwijze, stijl en carrière van choreograaf Alain Platel en het maakproces en de totstandkoming van deze voorstelling. Omdat muziek centraal staat en het thema ’de fanfare als micromaatschappij’ is, zal tevens worden ingezoomd op de muziekstukken die in de voorstelling worden gespeeld. Kaarten voor dit college kosten €2,50 en kunnen tegelijk gekocht worden met de voorstellingskaarten.