Disappearance

Veel van wat we als normaal beschouwden, zijn we door corona kwijtgeraakt. Niet alleen onze gezondheid, ook de kracht en kwetsbaarheid van intuïtie, naïviteit, urgentie en openheid stonden op het spel. Maar ook die nieuwe situatie heeft weer een einde. Als er iets verschijnt, zal dat ook weer verdwijnen. En dan komt er weer iets nieuws, waarschijnlijk in een andere gedaante. 

Disappearance is een ode aan het verdwijnen, met elf dansers, muziek, projecties, licht, een radiopresentator en kinderstemmen samen in de ether. In een tussenruimte waar alles verdwijnt en verschijnt, waar lichamen verlangen naar een stem en stemmen verlangen naar een lichaam. De voorstelling is een zintuiglijke beleving, die begint in het donker en, via blauw, rood en geel uitkomt in het licht, in onbevangenheid en hoop. Van een simpel zwart naar een complex wit gat.

De projecties van filmmaker Ruben van Leer suggereren een mystiek schimmenrijk, waarin wat verdwenen is voelbaar wordt: een vervlogen beweging, een amper grijpbare herinnering, een handreiking misschien. In de ether gaan de dansers een confrontatie aan met het soundpalet van geluidskunstenaar Salvador Bree, die liedjes van onder anderen David Bowie, Björk en Radiohead combineert met radio, kinderstemmen en elektronische muziek. 

Disappearance is het tweede deel van het tweeluik Appearance-Disappearance. De voorstelling ging in première in Luxemburg in 2019 en werd lovend ontvangen door de internationale pers. De Nederlandse première moest door corona worden uitgesteld.