WE LOVE DANCE

Als kind zag Robyn Orlin zwarte mijnwerkers dansen voor een wit publiek. Een andere praktijk uit het Apartheidstijdperk was minstens even bepalend voor het beeld van de Zuid-Afrikaanse: Zoeloes die rijkelui rondrijden in riksja’s.

In hun nieuwe creatie, Lamenta, vervolgen de choreografen Koen Augustijnen en Rosalba Torres Guerrero hun gedeeld artistieke parcours waarin ze onderzoeken hoe emotionele ervaringen ook lichamelijk worden beleefd, en hoe dit vertaald kan worden in dans en fysiek theater.

Simon Bus heeft een fascinatie voor ‘het zelfportret’. Zijn activiteiten als breakdancer documenteert hij al vanaf zijn eerste jaren met portretten van zichzelf op video. Voor hem is het een manier van reflectie geworden. Ook zijn interesse in beeldende kunst kijkt hier om de hoek. Daar wordt het zelfportret immers door kunstenaars ingezet om te oefenen en te experimenteren met hun stijl en techniek. 

De afwisseling van licht en donker in de natuur heeft mensen altijd al gefascineerd. Het is een voorbeeld van de wens om de wereld om ons heen te begrijpen en inzicht te krijgen in de wetten waaraan deze onderworpen is. Het mysterie dat de nacht omgeeft en de uitdrukking daarvan in muziek en beweging is een van de pilaren van de voorstelling La Noche Eterna (De eeuwige nacht).  

Trajal Harrell biedt een antwoord op de regels rond fysieke afstand op het podium, met een plan dat hij al jaren nastreeft: een choreografie op Keith Jarrets Köln Concert, de meest succesvolle opname van een pianosolo ooit. 

Weerstand. Verlies. Actie. Verstilling. Een eenzame strijd. Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden. Weerstand bieden tegen het vluchtige en vergankelijke. Lichamen in verzet, lichamen in overgave.

Club Guy & Roni vraagt dansmakers met wie het zich verwant voelt nieuw werk te maken. Dit vanuit de missie van het dansgezelschap om talent te ondersteunen, te begeleiden en hen bij een groter publiek onder de aandacht te brengen. In deze double bill (twee voorstellingen op één avond) staan choreografen Mohamed Yusuf Boss & het duo Lunatics & Poets (Bestaand uit Anna Jacobs en Hanna van der Meer) centraal. 

Wellicht hebben we nog nooit zoveel tijd met onszelf doorgebracht. Ongetwijfeld zijn we al decennia lang niet meer zo standvastig geweest, zo gebonden aan onze directe omgeving.

Dance meets concert, dat is de belofte van Into The Open.

Voetvolk verwelkomt je voor een wilde, collectieve sprong in het ongewisse. Let’s trance!

Is dit het einde?

Hoe vinden we zingeving wanneer niets voor eeuwig is? Waar vinden we geluk als gelukkig zijn ook maar een momentopname is? Hoe leven we in het hier en nu als de volgende uitdaging al om de hoek staat? Vanuit een fascinatie met deze ‘impermanence’, de vergankelijke aard van de natuur waarbij nooit iets vaststaat of ooit af is, is de dansvoorstelling Fortune ontstaan. 

Met vernuft en charme brengt Ingrid Berger Myhre een relativerende kijk op dans in pretentieloze, humoristische voorstellingen.Haar ondeugende spel met de mogelijkheden en tekortkomingen van taal zet ze in haar nieuwe werk In Other Words door en gebruikt dat als een constructie voor dans als een poëtische uitingsvorm.